Artikels: Balans
Reflecties op muziek
Reflecties op muziek
Het regent. Ik overdenk mijn afgelopen week. Trainingsweek Mindfulness-voor hulpverleners. Er is een hoop gebeurd. Met mij.
Zo een opleidingsweek zou je kunnen stellen als intensief, qua cognitieve uitdagingen, maar evenzeer als hard werken aan jezelf, veel voelen, ervaren, doorleven. Soms tot op het bot, dat het weer even pijn doet. Maar je weet dat je in een veilige omgeving bent, en dat emoties toegelaten zijn. Dat stelt gerust en heelt al een heel pak. Je komt er anders buiten dan dat je eraan begonnen bent. Dat is een absolute zekerheid. Dat heb ik trouwens nu al 3 keer ervaren. Afgelopen jaren volgde ik immers de cursus Mindfulness en de cursus Heartfulness als deelnemer. Nu kwam er het luikje als hulpverlener bij, maar net zo goed zat ik ook weer als deelnemer in de groep. En het transformeert. Bij mij. Bij iedereen. Prachtig iedereen op zijn manier te zien evolueren, te zien openbloeien beetje bij beetje.
Terwijl ik wat te drinken ga halen, zie ik mijn piano staan. Ik ‘zie’ ineens opnieuw mijn piano staan. Ze staat daar al altijd. Maar sinds mijn burn-out heb ik er niet meer op gespeeld.
Onwennig neem ik plaats op de kruk. Ik open de klep. De hoeveelheid stof aan de binnenkant valt me op. Ik haal een stofdoek en poets het schoon. Alsof ik met een propere lei wil starten. Het stof van het verleden mag weg.
Ik kijk naar de toetsen. Waar zal ik beginnen? Hòe zal ik beginnen? Ik had deze ochtend in mijn halfslaap 1 noot gehoord, alsof iemand beneden 1 toon aansloeg. Maar er was niemand. Ik besluit de noot te zoeken. Aarzelend sla ik hier en daar 1 noot aan. Nee, het was hoger; of nee, het was toch iets lager. Het blijkt een gewone Fa te zijn. En ik probeer die fa te combineren met andere noten.
De toon is gezet, letterlijk en figuurlijk. Ik dacht meteen terug aan een stukje dat ik vroeger regelmatig speelde. Hoe begon dat ook alweer? Ik probeer en probeer. Maar ik vind de beginnoot niet meer terug. Mijn nieuwsgierigheid en vastberadenheid zijn groot, en ik zoek de partituur op in mijn schuiven. Oh, het was een Do!
De aanhef komt er schoorvoetend uit. Maar dan alsof mijn handen een eigen leven beginnen te leiden, dansen ze de toetsen af; stukken en brokken van de melodie stromen uit mijn lijf de living in. Ik krijg kippenvel. Dit doet me wat. Alsof ik een oude geliefde terug in de ogen kijk. Lief en leed hebben we gedeeld. De aangename muzikale momenten in de muziekschool, de optredens, de lessen, de lachbuien, maar ook de examens, de stress, het perfectionisme, het mòeten, … Het raast ineens als een TGV allemaal door mijn hoofd, alsof ik ergens op een knopje van mijn onderbewuste heb gedrukt. Emoties komen naar boven, geschakeerd tussen blijheid, vreugde, verdriet en frustratie. En veel ‘moeten, moeten, moeten’… Dat wordt me wel heel erg duidelijk. Het moeten heeft me al die jaren in een wurggreep gehouden en elke vorm van (levens)vreugde gesaboteerd.
Ze hadden het gezien, mijn medecursisten. Halverwege de week bleek de uitdrukking op mijn gezicht anders te staan. Opener. Stralender. Vrouwelijker zowaar. Het was de dag waarop ik mijn innerlijke controle bewust los liet. Ik ‘moet’ deze cursus niet volgen; ik heb me ingeschreven om mezelf verdieping te gunnen. En wil mijn lijf niet helemaal mee gelijk ik het zou willen, dan nog is het de moeite waard. Oefenen in grenzen kennen en respecteren. Ook die pijn of ongemak ‘moet’ niet weg. Ze is er nu. Ze is nu deel van mij. Ernaar kijken en mild zijn.
Ondertussen vliegen mijn vingers nog steeds over de toetsen. Soms te rap, bemerk ik me. Maar dat was het ritme van toen. Nu voel ik dat het trager mag. Doorleefder. Nu en dan stokken mijn vingers. De coördinatie tussen linker-en rechterhand lukt soms niet meer. Maar ik oordeel niet. Niet meer. Ok, even hernemen. Waar was ik? Het is alsof mijn piano mij de weg wijst, via mijn handen.
Toen ik 9 jaar geleden uit mijn appartement in Lochristi verhuisde, was de piano het laatste stuk dat de woning verliet, via de verhuisladder, 3 verdiepingen hoog naar beneden. In de leegte van de living zag ik mijn piano de diepte ingaan. “Daar ga ik. Daar gaat mijn ziel” dacht ik. Ik huilde. Kon ik toen ècht niet bedenken dat werkelijk de jaren nadien ik echt de dieperik in zou gaan.
Ook deze herinnering en de bijhorende emotie komt nu naar boven. De piano en ik, we zijn verbonden. We zijn als het ware 1 ziel.
Ik heb je terug gevonden.
De tranen wellen even op, maar het is ok. Maak ik terug connectie? met mijn ziel? met mijn bezieling?
Het gaat moeizaam, mijn vingers worden moe, niet meer gewoon deze bewegingen te maken. Ik rust even uit. Bekomen van wat er nu allemaal door me heen gegaan is. Gedachten, emoties, het lichaam, muziek, alles is trilling. De frequenties van de snaren hebben me beroerd, mijn gevoelige snaar is geraakt. Oude patronen trillen los, harmonieuze en minder harmonieuze klanken vullen de living, vullen het leven. Zo gaat het nu eenmaal.
Ik haal even diep adem, en voel een golf van dankbaarheid over me heen komen. Dankbaar voor de muziek, die terug is van weg geweest. Voor haar helende en zuiverende kracht. Voor die cursus. Voor de mede-cursisten. Voor de begeleidster. Voor het leven.
Oja, het stukje heet “Struggle for pleasure” van Wim Mertens. Toepasselijker kan het niet.
Blijf lezen...Pinkstermaandag
Wat doet een mens op een grijze, miezerige vrije dag?
Terrasje doen is niet echt een optie. Binnen zitten. Alweer. Al zolang.
Persoonlijk heb ik daar geen probleem mee. Corona deed me inzien dat ik best wel een introvert type ben, hoewel ik van mezelf altijd dacht dat ik extravert was, graag in de leute tussen de meute. Ongetwijfeld ben ik beide. Yin & Yang, weet je wel 😉
Meestromen met wat er zich nu aandient. Nu is het tijd om binnen te zitten? ok, we zitten binnen. Binnenkort tijd om uitbundig naar buiten te gaan en met veel mensen samen te zijn? Ok, so be it. ‘Go with the flow’ gelijk ze zeggen. Of met een andere moderne term: ‘mindful’ zijn. Meebewegen. Niet tegenstribbelen, want dat kost energie. Bàkken energie. Verloren. Niet ingezet voor iets positiefs.
Natuurlijk heb je voorkeur voor een bepaalde staat van ‘zijn’. Ofwel ben je eerder stil en teruggetrokken, ofwel ben je eerder uitgelaten en druk. Het zou echter jammer zijn je teveel te identificeren met maar alleen die kant. Ook een stil persoon heeft momenten van total excitement, even lekker dansen en springen en uit de bol gaan. Ook een druk persoon heeft zin in momenten van rust en stilte. Dàt herkennen, doet deugd! Dat is een vorm van dualiteit waar ik het in vorige post over had. Iedere sloddervos is ergens ook een pietje precies en andersom. Iedere leugenaar vertelt al eens waarheid, en ieder eerlijk persoon vertelt al eens een leugentje.
Wanneer dat voor je knelt, dat besef, dat je best ook ‘die andere kant’ in je hebt, en je probeert hardnekkig die andere kant dicht te stoppen of niet toe te laten, of niet te willen/durven zien, dan snij je een wezenlijk stuk van jezelf af. Amputatie. Auch. Want we willen toch allemaal zo voorbeeldig zijn.
En zo vergaloppeer je algauw in “ik mag geen fouten maken”, “ik moet perfect zijn”….
Iedere maatschappij die op het punt van ‘perfectie’ stond, ging ten onder. Denk maar aan die oude culturen (Maya’s, Inca’s, Russische Tsaren, Egypte, Grieks en Romeins,…).
Wanneer alles maar in 1 richting beweegt, zonder rekening te houden met de andere richting, dan wordt het spanningsveld zò groot, dat de boel ontploft. Zo simpel is het. De kruik gaat zo lang te water tot ze breekt. Ik spreek uit ervaring. Wanneer je decennia lang aanslag pleegt op de energie van je lichaam, om gelijk welke reden, positief of negatief, dan trekt het lichaam er vroeg of laat de stekker uit. Gedaan. Ga jij maar in burn-out. Das beter. De balans herstellen. Decennia lang alleen op adrenaline leven, is geen haalbare kaart op lange termijn. Het leven is niet alleen “actie” (Yang). Het leven is ook “rust” (Yin). Er is aan een slinger een beweging en een tegenbeweging. Actie en reactie.
Wat ik in de wereld rond mij nu zie gebeuren, is een worsteling met die slinger. Alles moest rap rap rap, veel geld verdienen, tot het uiterste gaan, alles sneller en beter, actie… tot de kruik barst. Die kruik zit vol corona. Is dat erg? Nee. Het is tijd om de balans op te maken. Ieder voor zich. De wereld ligt in burn-out. De balans zal zich herstellen. Want zo zit het leven in elkaar. Het leven kan niet anders. Het leven bestaat uit zowel Yin als Yang.
En voor mij is dat hoopvol. Iedereen die zich aangesproken voelt, begint na te denken. Mmm, was dit het leven dat ik wilde? dat bij mij past? ooo, zoveel vrije tijd ineens. Tijd om niets te ‘moeten’. Tijd om gewoon te zijn. En te ontdekken. Wie ben ik? Waar sta ik voor? Hoe geef ik dat vorm?
En daar is een Pinkstermaandag gewoon het excellente moment voor. Laat de kracht van de ‘heilige Geest’, je eigen begeestering, je eigen bezieling, maar vorm krijgen. Niets hoeft, je mag. Op jouw unieke manier. Zowel Yin als Yang. Zo gaat jouw energie niet verloren, integendeel, ze wordt ingezet voor iets nieuws.
Blijf lezen...Hoe groter de duisternis, hoe sterker het licht
Allerzielen
Het is grijs, motregen, winderig
Een prima weertje om in een druilbui te geraken
Het huidige klimaat- niet alleen het weer
of het klimaat van de planeet-,
maar alles wat me omringt,
draagt daar bijzonder goed toe bij.
Druilerig
en dan loop ik met een pot bloemen
naar hetgeen me rest
van wie ik graag zag
alleen de kleur van de bloemen
lijkt kleur te geven aan de dag
Iets in me weet
dat duister gevoed wordt
met meer duister
Hier geef ik niet aan toe
In duisternis wil ik niet leven
dat is een bewuste keuze
hoe groter het duister, hoe sterker het licht
dàt wil ik
Licht creëert méér licht
en als surplus
heft het ook de duisternis op
2 vliegen in 1 klap
Hoe meer licht, hoe lichter het zal zijn
om dragen,
om door te komen,
om vol te houden,
om te blijven vertrouwen
Licht, dat wil ik
dat bèn ik
ik met mijn kleurige pot bloemen
een lichtpuntje in deze duisternis
en ik ben niet alleen
Blijf lezen...Kwetsbaarheid en de regel van 3
Er gebeurt iets met mij de laatste weken. Ik kan het niet vatten. Mijn rationeel denkende brein tracht te achterhalen wat het is - voorlopig tevergeefs. Dat is de ‘yange’ kant.
Tegelijk weet mijn yinne kant dat ik ook gewoon kan meesurfen op de golven van het bestaan, zonder me druk te maken of de golven wel hoog genoeg gaan zijn om überhaupt op te surfen.
Hier voel ik kwetsbaarheid. Niet-weten. Ik die toch voor vrij veel altijd wel een antwoord heb. Wat gebeurt er nu? ik lijk geen grip te hebben.
Even terug in de tijd.
Ik volgde eind augustus en half september een dubbele weekend opleiding. Met veel inzichten, praktische geleide oefeningen, die enorm diepe indrukken achterlieten zowel in mijn energie als in mijn psyche. Het bracht iets zeer diepgaands teweeg; ik werd geraakt in mijn kern, in mijn diepste en puurste ziel. Transformatie 1
En toen begon alles te daveren. Letterlijk. 2 drilboren tegelijkertijd, slijpschijven, hamers, gebonk, alsof het dak van de hemel naar beneden kwam… mijn buren waren aan hun verbouwingen begonnen. En in een rijhuis gebeurt alles zodanig kortbij dat je er zelf ook middenin zit. Verbouwen: transformatie, niet alleen van structuren, maar ook van energie. Vaste structuren gaan tegen de vlakte, vaste overtuigingen ook. Mijn buren veranderen, ik verander mee. Zij op hun manier, ik op de mijne. Transformatie 2
En dan was er de nieuwe maan, afgelopen donderdag 13:00u. Nog nooit nam ik die veranderende energie zo waanzinnig scherp waar. Mijn energie voelde loodzwaar tot pakweg de middag. Ik ‘dacht’ dat het de weerbots was van het intensieve trainingsweekend plus de luide verbouwingen, … Als bij wonderlijk intuïtief ‘toeval’ voelde ik de nood mij energetisch te ontdoen van alles wat mij niet meer diende. Ik zuiverde met wierook alle Feng Shui windrichtingen die mijn buren aan het verbouwen zijn, en ik zuiverde mijn hele woning en mezelf met witte salie. …
En toen gebeurde er magie. Alle zwaarte was weg. Ik ademde, diep en vrij, ik zag terug dat de zon scheen, en ik voelde me vollopen met een energie die ik nog nooit eerder had waargenomen. Helder, zuiver, zo intens liefdevol en zacht,…. dit moet ‘engelen-energie’ zijn van de bovenste plank… Kan ik daar met mijn rationeel denkend brein verder bij? nee. Maar dat hoeft ook helemaal niet. Ik voel wat er te voelen is, en ook al was het in het begin onwennig, nadien werd het alleen maar zuiverder en krachtiger. Transformatie 3
Waarom tel ik die 3 zaken eigenlijk op? omdat het getal 3 en 7 voor mij heilig zijn. Ze hebben me al heel mijn leven vanalles te vertellen gehad. En ingrijpende veranderingen komen bij mij altijd met pakketjes van 3… om me heel intens de lading en waarde te laten ervaren, doorvoelen.
Vergeet niet dat we dit jaar collectief in een transformatie-periode zijn beland. En het is voor de Chinese levensfilosofie ook een ‘Metaal’-jaar, waar alle thema’s van metaal aan bod komen. Voor ieder wat wils, ieder het zijne. Ik beleef nu op mijn manier het thema “grenzen”, wanneer de buren letterlijk de scheidingsmuur tussen onze terrassen en tuin zullen aanpakken. Ik leer de grenzen kennen tot hoever mijn oren (en lichaam) het lawaai nog kunnen filteren of dragen; ik leer wanneer mijn persoonlijke grens bereikt is, en ik rust ga zoeken in de natuur. Ik leer de waarde van meditatie en rust nog veel dieper verkennen. Het is zo wonderlijk: ik had nooit gedacht dat ik werkelijk rustig kon zitten mediteren met drilboren naast mijn oren. En daadwerkelijk rust ervaren in mijn lichaam! Ik leer dat de mens tot diepzinnig veel in staat is. Ik leer ook dat ik een mens ben met behoeften. Dat het ook even teveel kan en mag zijn. En dat ik dan ook een uitweg heb. Ken je grenzen en leef ernaar. Er zijn vrienden waar ik kan op terug vallen, en er is de onmetelijkheid van Moeder Natuur.
Terwijl ik dit allemaal neerschrijf, heb ik “The Mountain” van Ludovico Einaudi op endless repeat staan. Via de speciale active-noise-cancelling-koptelefoon die een lieve vriendin van me te leen gaf. Om mijn auditieve grenzen helpen te bewaken. Dat ik de verbouwhinder op een afstand kan houden; en die ruimte meteen ook kan vullen met geluid van mijn favorietste soort. De berg. Ik geef er in mijn ‘Kom tot Rust’-sessies les over. Ongeacht wat het leven in petto heeft aan uitdagingen, de berg blijft roerloos, krachtig en sterk. Al brokkelen er hier en daar wat stukjes af, het herbergt heel veel leven en blijft rotsvast verankerd.
De muziek gaat direct naar mijn hart en vult het; enerzijds met een vaag gevoel van verdriet (thema emotie van metaal), rest-emotie die ik nog te verwerken heb; maar bovenal vervult de muziek mijn hart met een onmetelijke liefde. Mijn hart groeit en groeit, het omarmt het hele leven en de hele planeet in het besef dat het allemaal de moeite waard is om te leven, hoe uitzichtloos het soms is. We worden altijd geholpen, in de meest moeilijke situaties.
Het is de warmte van het vuur dat het stramme metaal buigzaam maakt. Mijn grootvader was siersmid. Ik zag hem vol bewondering bezig als kind, hoe wonderlijk mooi hij iets dat totaal hard en onwrikbaar leek, in de meest creatieve bochten kon wringen. Met zijn vuur en zijn handen. Misschien is het dat wat ik van hem ge-erfd heb: via de warmte van mijn handen kan ik het grootste leed bij de mensen lenigen. Ik ben onmetelijk dankbaar. Het is de warmte van het hart dat mensen doet smelten, zelfs de meest liefdeloze. Universele liefde overwint alles. We leven in een metaal-jaar. Smeed het ijzer terwijl het heet is.
Ik had een droom na het trainingsweekend: mijn hart werd ontzettend groot en krachtig. Het werd qua energie groter dan mijn lichaam. Ik hoorde een stem: “Marian, je bent er klaar voor. Toon de wereld de kracht van onvoorwaardelijke liefde; leer de mensen leven vanuit hun hart. Je wist het al. Je moest het alleen eerst zelf nog eens voelen.”
Blijf lezen...Licht
In deze speciale Paasdagen, stond ik even stil bij “licht”. Wat doet dat met ons, licht? Los van elke religieuze connotatie.
Er is veel licht, zonlicht, deze dagen. En dat brengt warmte mee. Door het zomeruur is de tred naar de zomer terug goed en wel ingezet. Vanaf pakweg half maart tot half september is de dag langer dan de nacht. Dat is een eenvoudig natuurverschijnsel. Mensen worden daar doorgaans vrolijk van.
Maar er is geen licht zonder donker. En in deze corona-tijd is er veel duister, lijden, dood. Er is pijn, verdriet, onbegrip, ontreddering.
En dan hoor je de paus en Queen Elisabeth beiden over het licht praten. “Hoe donker de dood ook kan zijn, vooral voor degenen in rouw, het licht en het leven zijn groter”. De Paaskaars als symbool voor hoop.
Het is vanzelfsprekend minder donker wanneer je een kaars aansteekt.
Licht kan je op verschillende manieren interpreteren, zowel letterlijk als figuurlijk. Licht kan je invullen als : hoop, liefde, kracht, moed, doorzettingsvermogen. En daar ligt de puurste natuur van de mens. Het veel grotere.
En het is dàt wat corona vanuit de duisternis diep belicht! De mens is tot veel in staat.
“A man can be destroyed but not defeated” (Ernest Hemingway). Een mens kan geknakt en gehavend zijn, maar zal vanuit zijn natuur, zijn levenskracht, telkens herrijzen. Een mens is niets anders dan een deel van de natuur. Kijk naar de natuur. Al is een boom afgeknakt door de wind, toch komen er zijscheuten aan in de lente. Al lijkt een woestijn verdord, na een minieme regenbui schieten overal plantjes en bloemen op!
Duisternis heeft nooit het laatste woord. Het is het licht dat duisternis naar een ander niveau tilt.
Misschien heeft de mens fundamenteel schrik dat het voor altijd duister zal zijn. Absolute duisternis, nooit meer licht. De vraag is of dat bestaat. Misschien alleen in bepaalde polaire gebieden op bepaalde periodes van het jaar wanneer de zon gewoon niet opkomt. Maar dat is het hem nu net. Het duurt maar een bepaalde periode. En in de nacht zijn er sterren en maan, als er geen wolken zijn. Het licht komt altijd terug.
Dat kan je ook van het donker zeggen, hoor ik je denken.
Klopt, want ze zijn inherent aan elkaar verbonden. Er is geen donker zonder licht, er is geen licht zonder donker. Er is geen yin zonder yang, en omgekeerd. Het is haast een 1-eiige tweeling. Er is geen koud zonder warm. Er is geen lang zonder kort. Het ene bestaat niet zonder het andere. Meer nog, het ene bestaat dòòr/ dankzij het andere! Dus dat kan een troost zijn: in het diepste donker van de nacht, van het leven, is er de zékerheid dat er ook licht is.
Licht op een ander niveau bekeken, staat voor bewustzijn, een soort van ‘klaar zicht’, helderheid van gedachten, van oorsprong. En daar is wel iets anders mee aan de hand! Eens je bewustzijn hebt verkregen, raak je het niet meer kwijt, leer je het niet meer af. Eens je ergens een “aha-Erlebnis” had, een Eureka!, eens je ergens het ‘licht’ zag, een eurocentje dat viel, heb je een inzicht verworven in iets wat je nooit meer verliest. Het mag dan nog zo duister worden rond je, het wordt nooit meer zo donker als voorheen. Omdat je nieuw verworven bewustzijn er blijft doorheen schijnen.
Het licht verlicht ’s nachts de weg die je bewandelt; het is een vorm van begeleiding, een hulp. Als de weg kronkelt, dan zie je dat tenminste. Het licht trekt de weg niet recht, maar je bent beter voorzien. Het schijnt ook vòòr je uit, als een soort kompas, een GPS, een richtingaanwijzer.
Licht, samen met stilte, is een magische mix. Het is mijns inziens een snelweg naar inzicht en daardoor geluk. Je ziet dingen klaar en je hebt de tijd en ruimte om alles goed te laten inwerken en doorsijpelen. Of eventueel vorm laten nemen.
Het licht in iemands ogen, wat is dat? Dat is levensvreugde, blijheid, fonkeling, liefde, guitigheid, de ziel die straalt, geluk.
Ik wens je, beste lezer, licht - in al zijn betekenissen.
Blijf lezen...5G en het verlies van energie
5G … en het verlies van energie
Mijn hart sloeg een hartslag over, daarstraks, toen ik het nieuws hoorde op de radio; dat Proximus start met het uitrollen van 5G, in volle covid-19 crisis!
Ik ben geen wetenschapper, ik wil ook zeker geen polemiek, maar ik ben wèl expert in het beheer van eigen energie! Hoe het lichaam zich voedt met energie op allerlei wijzen, onzichtbaar, en ook via het energetisch veld dat de aarde omspant.
En nu ben ik toch ongerust, een gevoel dat ik verder niet wil voeden door er te veel aandacht aan te schenken, maar iets in me zegt dat ik dit meer dan serieus moet nemen!
Want dit is niet míjn keuze, die uitrol van 5G. Dit is iets wat mij zal overkomen omdat anderen daarover beslissen. Terwijl het wèl over míjn gezondheid gaat, en over die van iedereen, elk levend organisme van honingbij tot dolfijn, van onze gehele planeet.
Nu had ik toch gedacht dat tijdens deze covid-19 crisis alle neuzen in dezelfde richting zouden staan, namelijk het nastreven van de algehele gezondheid van iedereen?
Als energetisch therapeut, of als HSP (hoog sensitief persoon) voel ik als geen ander de miniemste veranderingen van energie; dat is mijn talent, dat is mijn roeping, dat is mijn missie; daarom komen klanten tot bij mij om op die wijze inzicht te verkrijgen en beterschap in hun klachten.
Als mens kreeg ik koude rillingen bij dat bericht op de radio. Mijn hele wezen, èlke vezel en cel in mijn lijf slaakte een noodkreet! Noem het dan gezonde boerenmentaliteit, instinct, intuïtie, …
Ik ben geen wetenschapper, ik kan het niet bewijzen. Maar ik vòel het. Ik wèèt het, vanuit een buikgevoel. Daar train ik ook mijn klanten op, zodat ze naar hun eigen waarheid kunnen, hun bron van kennis, hun intuïtie.
Maar intuïtie en wetenschap staan haaks op elkaar, al generaties lang, sinds de industriële revolutie. Hoewel dat vroeger zo niet was.
Net nu, terwijl we allemaal op onszelf gesmeten worden, de mogelijkheid krijgen terug naar ons eigen kleine innerlijke stemmetje te luisteren (het ge-weten!) dat veel beter weet wat goed voor je is dan het rationeel denkend brein; net nu, waar er absolute groei in intuïtie en kracht mogelijk is, net nu zal dat energetisch verstoord worden?
Iedere storing in energetische stroom veroorzaakt klachten; misschien voel je dat niet eens, omdat je lichaam al bedwelmd is door toxische stoffen of door de angst van diep voelen; wanneer je de klachten niet voelt, of na een tijd wel voelt en negeert, dan komen er steeds grotere klachten, en ziekten.
Covid-19 houdt ons nu in zijn macht, omdat ons immuunsysteem niet meer functioneert zoals het hoort. Hoe komt dat? In een eerder bericht op mijn FB kopieerde ik een tekst met tips voor een beter immuunsysteem.
Het is ondertussen wèl duidelijk dat straling inspeelt op het werken van het immuunsysteem, het hormonaal systeem, het oriënteringssysteem van planten en dieren,…
Wat als er een link is tussen 5G (reeds actief in China sinds vorig jaar!) en ons verzwakt immuunsysteem, en bij gevolg de uitbraak van rare ziekten?
Ik ben geen wetenschapper; ik wou dat ik er een 1 was, dan kon ik hier nu ogenblikkelijk mee aan de slag!
ik weet ook dat niet iedereen hier wakker van ligt, maar de gevoeligen onder ons wel, en zeker de hooggevoeligen, goed voor een 20% van de bevolking!
Zal onze drang naar technologie en draadloze onafhankelijkheid, hetgeen ons nu eigenlijk redt om te connecteren met elkaar, op de lange duur onze ondergang worden? moet het allemaal sneller? of waren we nu juist tevreden dat alles er wat minder gejaagd aan toe gaat?
Ik hoop uit de grond van mijn hart dat de mens leert van zijn uitdagingen, met open blik en zonder veroordelingen. Liefst zonder de wurggreep van lobby van geld en macht. Laat Covid-19 een ommekeer zijn in het bewustzijn van mensen; een steeds sterkere groei van intuïtief vermogen, waar we ook zonder de wetenschappelijke bewijzen voelen wat werkelijk goed is, voor ons, voor elkaar, voor de planeet.
Een groei in kracht, om NEE te zeggen tegen dingen die niet goed voelen, op persoonlijk gebied, op politiek gebied, op mondiaal gebied.
Leer terug te voelen! Leer terug vertrouwen op je intuïtie! ik kan je daarbij helpen!
Ter info een paar interessante links:
Het eerste korte filmpje opent je ogen! het toont heel duidelijk hoe de samenstelling van het bloed verandert onder invloed van straling. En bij gevolg de opname van zuurstof in ons hele lichaam; zuurstof die door de longen aangevoerd wordt, naar alle organen en structuren!
Ik weet dat voor ieder wetenschappelijk artikel PRO er een ander wetenschappelijk artikel CONTRA zal verschijnen. En zo wordt de rationele geest en algemene opinie in een impasse gebracht. “Wat moeten we daar nu van denken?”
Het antwoord ligt niet alleen bij het denken, het ligt bij de combinatie met voelen! Het bùikgevoel hoort het denken aan het werk te zetten, níet omgekeerd.
Ik ben geen wetenschapper, ik ben geen lobbyist, ik ben een vrouw die graag in een gezonde wereld verder opgroeit en kan genieten van een planeet in volle bloei.
https://youtu.be/L7E36zGHxRw
https://www.despecialist.eu/nl/nieuws/medisch-nieuws/zwangere-vrouwen-kinderen-en-draadloze-technologie-hellip-voorzichtigheid-geboden-hellip-electrosmog-appeal.html
https://www.electrosensitivesociety.com/resources/
Blijf lezen...Hoe voel je je? Hoe voed je je?
Ik ben gelukkig, niettegenstaande wat er nu allemaal om ons heen gebeurt…
ik voel me vrij, nog vrijer als voorheen. Niet bepaald opgesloten.
Mijn dagelijkse wandeling in de natuur pompt me op, vol lente vitamienen.
Daar zit uiteraard nu wel het zonnetje voor iets tussen, maar zelfs als het regent of stormt, kom ik buiten.
Ik vroeg gisteren aan de mensen die aan mijn online “kom tot rust”-les deelnamen, hoe ze zich voelden.
“beter als vorige week; toen was het nog beangstigend, moesten we nog een weg zoeken en ons reorganiseren tot er weer vorm kwam en structuur”
“rustig; dat had ik eigenlijk niet verwacht; wel toch een beetje voorzichtiger”
“fijn om te zien dat iedereen om me heen begripvoller is”
Dus geen angst, frustratie, irritatie, …
Het valt me ook inderdaad op tijdens mijn wandelingen, dat plots nu iedereen ‘vriendelijker’ is; waar ik vòòr corona zelden tot nooit een knik of ‘goeiedag’ kreeg van (haastige) passanten, word ik nu steevast getrakteerd op vriendelijk geglimlach en uitbundig “hallo”.
Waar zou dat nu aan liggen? de lentezon? het ‘niets meer moeten’? het solidariteitsgevoel van ‘we zitten allemaal in hetzelfde schuitje’? we maken er het beste van?
of zijn de wandelingen naar buiten evengoed een ‘vlucht’? om niet thuis te moeten zitten piekeren, onrustig zijn, onzeker, angstig? dan zullen deze gevoelens zeker beginnen opspelen wanneer het zal gaan regenen.
Niet voor mij.
Er is enkel een vleugje onzekerheid in mijn achterhoofd aanwezig: als we 2 maanden social distancing moeten aanhouden, hoeveel klanten zullen er nog overschieten? klanten die net tot bij mij kwamen omdat er ook fysiek aan hun gezondheid gewerkt werd?
Maar toch ondermijnt deze gedachte me niet. Ik voed ze niet. Omdat ik zeker ben dat ik ook in deze tijd, meer dan ooit, een helpende hand kan zijn dankzij de kennis en inzichten die ik de laatste 10 - 12 jaar heb opgebouwd! Online werken lukt zeker; dat heb ik deze week al verschillende keren mogen ondervinden! Laat me zeggen dat het een aanvulling is op hetgeen ik tot nu toe aanbood.
En laat ons duidelijk zijn: voeding onderhoudt ons lichaam. Geestelijke voeding onderhoudt ons bewustzijn.
Mocht je onrustig zijn, angstig, of je niet goed in je vel voelen, dan kan je ‘aanvullende voeding’ bij mij vinden.
Je hebt ten opzichte van alles telkens de keuze: kijk ik hier negatief naar, of positief?
Voed ik mijn angst, mijn verdriet? of voed ik me met positiviteit?
Wat je voeding geeft, groeit.
Wat je aandacht geeft, groeit.
Waarin wil jij groeien? wat geef jij aandacht? jij kiest!
Kies vandaag nog om begeleiding wanneer je het lastig hebt!
stuur je vraag naar marian@manopura.be en we kijken samen hoe we je hierdoor krijgen!
Digitale diarree
Digitale diarree
Nu we allemaal gefocust zijn op fysieke hygiëne, handen wassen, afstand houden, worden we overspoeld door nieuws, nieuwtjes, adviezen, grappen en grollen over hamsteraars, … Nu we met zijn allen min of meer genoodzaakt zijn te tele-werken of online te zijn, dreigt er iets anders: digitale diarree…
Hoe maak je het verschil tussen wat werkelijk nieuws is, wat fake news is, wat je eigenlijk aanbelangt, of wat je geen moer kan schelen,… wat je beter maakt, of wat je energie naar beneden haalt,…
Om ervoor te zorgen dat je niet overspoeld raakt door de digitale tsunami, hieronder een paar eenvoudige en krachtige richtlijnen; want wat je níet wil nu, is het hoofd verliezen, je koelbloedigheid, je nuchtere denkvermogen en alertheid.
Wat je wèl wil, is zelfzorg; je eigen grenzen kennen en respecteren of laten respecteren. Zeker voor hooggevoelige mensen is dit een uitdaging!
Tip 1: Nieuws zelf kiezen
Kies de nieuwszender van je voorkeur. Kies het nieuwskanaal van je voorkeur.
Voorbeeld 1: kijk je liever geen TV omdat dat te overweldigend overkomt, luister dan eerder naar radio nieuws.
Voorbeeld 2: wordt je moe van al die geschreven tekst op nieuwswebsites of andere, kies dan eerder om te luisteren. Vraag eventueel een naaste om je kort te briefen over wat jij belangrijk vindt.
Zet notificaties op je apps uit; niets is storender dan een hele dag door gebiep van gelijk welk bericht.
Vraag je vrienden en kennissen jouw reserve te respecteren.
Hou je aandacht bij je gevoel; wat goed voelt, doe je; wat niet goed voelt, laat je.
Tip 2: Trop is teveel
Het is niet nodig cònstant online het nieuws te volgen; want dan dreig je echt wel te verzuipen in die spiraal. Kies bewust de momenten waarop jij nieuws wil weten.
Voorbeeld: je kiest om 2 keer per dag maximaal naar het nieuws te kijken/luisteren, ‘s middags en ’s avonds. Of zelfs maar 1 keer.
Kies bij voorkeur níet de ochtend. Waarom? dan is je dag reeds gestart met eventuele negatieve emoties, zorgen, bedenkelijkheden, en die energie draag je voor de rest van de dag met je mee! Hou de ochtend zo positief mogelijk: neem een lekkere douche, doe wat meditatie of yoga oefeningen; als je kan, wandel met je blote voeten door het natte ochtendgras,…dat laadt veeleer op dan dat het met je energie gaat lopen!
Tip3: Onderbreek je scherm-tijd
Als je nu moet tele-werken, is de kans groot dat je lichaam van zich laat horen: brandende ogen, pijnlijke polsen, onderrugklachten, stijve schouders,… want thuis heb je misschien niet die ergonomische burostoel als op kantoor.
Zet een timer, elke 50 minuten. Ga dan weg van je scherm, sta recht, doe enkele rek-en strekoefeningen; sluit de ogen even; of kijk de natuur in als dat een mogelijkheid is; je ogen laten rusten op een groene ondergrond brengt rust. Doe dat 5 minuten.
Tip4: Ontspan voor het slapen gaan
Hou niet je gsm tot het allerlaatste moment bij je om te kijken of je iets gemist hebt; kijk ook geen nieuws meer net voor het slapengaan; want hetzelfde geldt als voor de ochtend: dan ga je met eventuele zorgelijkheden slapen en dat ondermijnt je nachtrust; in tegendeel, sluit je dag af met iets positiefs; je vindt best wel íets waarvoor je die dag dankbaar bent geweest: een tekening van een kind, een lach, een knuffel van je huisdier, het ontwaken van de natuur, een bemoediging van een vriend…
Hiermee kom je al een heel eind. Heb je toch last om de rust te vinden, contacteer me en ik zal je verder helpen hiermee om te gaan. Ik geef on-line coaching voor wie wil!
Blijf lezen...De onzichtbare kracht
Begin dit jaar nam ik een business coach onder de arm, iemand om me te helpen mijn zaak te doen groeien.
Want Manopura, dat is mijn droom! Daar wil ik voor gaan, daar wil ik van kunnen leven;
en dat doe ik door mijn klanten in dienstbaarheid een handje te helpen met de obstakels waar zij tegenaan lopen.
Deze blog zal daar deel van gaan uitmaken, met inzichten, bedenkingen, ervaringen, tips die ik belangrijk vind en met jou wil delen.
Manopura is meer dan Shiatsu, Reiki of meditatie alleen!
Die methoden zijn uiterlijke vormen van hoe ik mijn klanten aanleer in hun kracht te staan, energie in het lichaam te voelen en voeden, intuïtie aan te leren of te herontdekken,
en zowel die kracht als de energie te gebruiken om een vervuld leven te leven, een leven waar je blij van wordt!
Richt ik me dan vooral op vrouwen? misschien… omdat vrouwen sneller iets aanvoelen?
Maar helaas wordt onze maatschappij niet meer gestuurd door voelen, wel door wetenschap en kennen.
Dat is waardevol, maar het is slechts een deel van het menselijk potentieel!
Dus ik richt me tot een maatschappij waar de aandacht vooral gaat naar de yang-kant, de prestatie, het denken, het doen, de to-do-lijstjes, het rushen, het te-veel;
iedereen zal het met me eens zijn dat de slinger te ver aan het overhellen is naar die kant;
Dus er is balans nodig, een tegengewicht: de yin-kracht, het vrouwelijke, de rust, de intuïtie, het (aan)voelen, … Met andere woorden richt ik mij tot wie deze wereld in een gezondere balans wil brengen;
of simpeler: tot mensen die in de eerste plaats zichzelf in balans willen brengen;
want de maatschappij is een uitvergroting van wat er op individueel vlak gebeurt.
Als we met zijn allen meer in balans zijn, meer vertrouwen op de kracht van yin, de onzichtbare kracht, de empathie,
dan kantelt het ego en wordt het hart en zijn warme hartelijkheid terug gevoed, met alle positieve reacties vandien,
niet alleen bij jezelf, maar voor de hele planeet!
Voel je je aangetrokken tot dergelijke boodschap?
merk je dat je leven inderdaad niet in balans verloopt en wil je hierbij begeleiding?
of zit je met blokkades in je lichaam waar je vanaf wil;
steeds terugkerende klachten waar dokters, kine, e.d. reeds naar gekeken hebben maar waar je de diepe oorzaak van wil kennen
zodat je eraan kan werken en de klacht niet meer terug keert?
Voel je dat er meer is in het leven en wil je meer diepgang vinden?
Zoek je rust maar je weet niet hoe?
Neem gerust contact op en we kijken samen hoe we het voor jou het beste aanpakken!