Kwetsbaarheid en de regel van 3

19 September 2020

Er gebeurt iets met mij de laatste weken. Ik kan het niet vatten. Mijn rationeel denkende brein tracht te achterhalen wat het is - voorlopig tevergeefs. Dat is de ‘yange’ kant.

Tegelijk weet mijn yinne kant dat ik ook gewoon kan meesurfen op de golven van het bestaan, zonder me druk te maken of de golven wel hoog genoeg gaan zijn om überhaupt op te surfen.

Hier voel ik kwetsbaarheid. Niet-weten. Ik die toch voor vrij veel altijd wel een antwoord heb. Wat gebeurt er nu? ik lijk geen grip te hebben.

Even terug in de tijd.

Ik volgde eind augustus en half september een dubbele weekend opleiding. Met veel inzichten, praktische geleide oefeningen, die enorm diepe indrukken achterlieten zowel in mijn energie als in mijn psyche. Het bracht iets zeer diepgaands teweeg; ik werd geraakt in mijn kern, in mijn diepste en puurste ziel. Transformatie 1

En toen begon alles te daveren. Letterlijk. 2 drilboren tegelijkertijd, slijpschijven, hamers, gebonk, alsof het dak van de hemel naar beneden kwam… mijn buren waren aan hun verbouwingen begonnen. En in een rijhuis gebeurt alles zodanig kortbij dat je er zelf ook middenin zit. Verbouwen: transformatie, niet alleen van structuren, maar ook van energie. Vaste structuren gaan tegen de vlakte, vaste overtuigingen ook. Mijn buren veranderen, ik verander mee. Zij op hun manier, ik op de mijne. Transformatie 2

En dan was er de nieuwe maan, afgelopen donderdag 13:00u. Nog nooit nam ik die veranderende energie zo waanzinnig scherp waar. Mijn energie voelde loodzwaar tot pakweg de middag. Ik ‘dacht’ dat het de weerbots was van het intensieve trainingsweekend plus de luide verbouwingen, … Als bij wonderlijk intuïtief ‘toeval’ voelde ik de nood mij energetisch te ontdoen van alles wat mij niet meer diende. Ik zuiverde met wierook alle Feng Shui windrichtingen die mijn buren aan het verbouwen zijn, en ik zuiverde mijn hele woning en mezelf met witte salie. …

En toen gebeurde er magie. Alle zwaarte was weg. Ik ademde, diep en vrij, ik zag terug dat de zon scheen, en ik voelde me vollopen met een energie die ik nog nooit eerder had waargenomen. Helder, zuiver, zo intens liefdevol en zacht,…. dit moet ‘engelen-energie’ zijn van de bovenste plank… Kan ik daar met mijn rationeel denkend brein verder bij? nee. Maar dat hoeft ook helemaal niet. Ik voel wat er te voelen is, en ook al was het in het begin onwennig, nadien werd het alleen maar zuiverder en krachtiger. Transformatie 3

Waarom tel ik die 3 zaken eigenlijk op? omdat het getal 3 en 7 voor mij heilig zijn. Ze hebben me al heel mijn leven vanalles te vertellen gehad. En ingrijpende veranderingen komen bij mij altijd met pakketjes van 3… om me heel intens de lading en waarde te laten ervaren, doorvoelen.

Vergeet niet dat we dit jaar collectief in een transformatie-periode zijn beland. En het is voor de Chinese levensfilosofie ook een ‘Metaal’-jaar, waar alle thema’s van metaal aan bod komen. Voor ieder wat wils, ieder het zijne. Ik beleef nu op mijn manier het thema “grenzen”, wanneer de buren letterlijk de scheidingsmuur tussen onze terrassen en tuin zullen aanpakken. Ik leer de grenzen kennen tot hoever mijn oren (en lichaam) het lawaai nog kunnen filteren of dragen; ik leer wanneer mijn persoonlijke grens bereikt is, en ik rust ga zoeken in de natuur. Ik leer de waarde van meditatie en rust nog veel dieper verkennen. Het is zo wonderlijk: ik had nooit gedacht dat ik werkelijk rustig kon zitten mediteren met drilboren naast mijn oren. En daadwerkelijk rust ervaren in mijn lichaam! Ik leer dat de mens tot diepzinnig veel in staat is. Ik leer ook dat ik een mens ben met behoeften. Dat het ook even teveel kan en mag zijn. En dat ik dan ook een uitweg heb. Ken je grenzen en leef ernaar. Er zijn vrienden waar ik kan op terug vallen, en er is de onmetelijkheid van Moeder Natuur.

Terwijl ik dit allemaal neerschrijf, heb ik “The Mountain” van Ludovico Einaudi op endless repeat staan. Via de speciale active-noise-cancelling-koptelefoon die een lieve vriendin van me te leen gaf. Om mijn auditieve grenzen helpen te bewaken. Dat ik de verbouwhinder op een afstand kan houden; en die ruimte meteen ook kan vullen met geluid van mijn favorietste soort. De berg. Ik geef er in mijn ‘Kom tot Rust’-sessies les over. Ongeacht wat het leven in petto heeft aan uitdagingen, de berg blijft roerloos, krachtig en sterk. Al brokkelen er hier en daar wat stukjes af, het herbergt heel veel leven en blijft rotsvast verankerd.

De muziek gaat direct naar mijn hart en vult het; enerzijds met een vaag gevoel van verdriet (thema emotie van metaal), rest-emotie die ik nog te verwerken heb; maar bovenal vervult de muziek mijn hart met een onmetelijke liefde. Mijn hart groeit en groeit, het omarmt het hele leven en de hele planeet in het besef dat het allemaal de moeite waard is om te leven, hoe uitzichtloos het soms is. We worden altijd geholpen, in de meest moeilijke situaties.

Het is de warmte van het vuur dat het stramme metaal buigzaam maakt. Mijn grootvader was siersmid. Ik zag hem vol bewondering bezig als kind, hoe wonderlijk mooi hij iets dat totaal hard en onwrikbaar leek, in de meest creatieve bochten kon wringen. Met zijn vuur en zijn handen. Misschien is het dat wat ik van hem ge-erfd heb: via de warmte van mijn handen kan ik het grootste leed bij de mensen lenigen. Ik ben onmetelijk dankbaar. Het is de warmte van het hart dat mensen doet smelten, zelfs de meest liefdeloze. Universele liefde overwint alles. We leven in een metaal-jaar. Smeed het ijzer terwijl het heet is.

Ik had een droom na het trainingsweekend: mijn hart werd ontzettend groot en krachtig. Het werd qua energie groter dan mijn lichaam. Ik hoorde een stem: “Marian, je bent er klaar voor. Toon de wereld de kracht van onvoorwaardelijke liefde; leer de mensen leven vanuit hun hart. Je wist het al. Je moest het alleen eerst zelf nog eens voelen.”

Archief

Onderwerpen