Heilige Geest - anders bekeken

1 Juni 2020

Pinkstermaandag, een feestdag die misschien voor velen aan betekenis verloren heeft, en men eigenlijk niet meer weet waarom er eigenlijk gefeest wordt.

Vanuit mijn opvoeding een christelijk feest, waar de “Geest” neerdaalt en zorgt voor “vurige tongen” zodat men volledig be-geesterd het ‘Woord’ aan de wereld wil openbaren.

Ik laat dat ‘Woord’ zelf even achterwege, omdat ik er nu even niet-religieus wil naar kijken, naar het symbool van de vlam en de witte duif.

Want ik hou van symbolen. Ik bekijk ze graag met mijn eigen ogen vanuit kritische zin, met een open hart.

Wat roept het bij jou op, het woord begeestering? Persoonlijk vind ik dan het beeld van een vurige vlam iets sprekender dan een witte duif. Je bent begeesterd, enthousiast, gedreven, bevlogen,… oh vliegen, daar heb je de duif 😉

Wanneer ben je begeesterd? wellicht omdat je iets heel graag doet, iets dat volledig aansluit bij wie je bent, je talenten, je interesses. Noem het dan alsof je vanuit je buikgevoel leeft, vanuit je intuïtie.

Leef jij nu zo? voel jij het zo? of staat er wat in de weg? je kan beslist 100 redenen bedenken waarom je niet ‘gelukkig’ bent, niet leeft volgens je eigen ‘goesting’, volgens je eigen drijfveer. Maar heel diep vanbinnen, als je eerlijk bent tegenover jezelf, staat waarschijnlijk alleen je eigen ‘ikje’ in de weg. Het ego, het stemmetje van het hoofd dat veel luider brult dan het stemmetje van hart/buik.

En dat is jammer. Maar het is een wereldwijd fenomeen. Het ene ego verdringt een nog groter ego. Typisch aan het stemmetje van het ego is, is dat het vooral gestuurd wordt door angst. “Oh, maar wat als,….” Dus “nee, nee, ik verander niet, ik hou het bij het oude”…

Kan iemand begeesterd zijn vanuit angst? dan zou ik geen vurige vlam als symbool nemen, eerder een blauwkleurig ijsblokje. Want angst warmt niet op - vanbinnen. Je krijgt er angstzweet van, jazeker; maar het warmt het hart niet op; integendeel, het verkrampt.

Kijk es naar jezelf; voel jezelf. Hoe verkrampt loop je erbij? kramp in nek, schouders, onderrug? corona en dergelijke, wat heeft dat met ons gedaan? ik merk een internationale kramp. Niemand weet zich nog houding te geven, verstopt achter maskers en kouwelijke afstand.

Zou dat nu geen ‘missie’ zijn, hopen dat de vurige geest op 1 of andere manier deze kramp opheft? wel, dat heb je zelf in handen. Start wereldvrede, begin bij jezelf. Ga op zoek naar wat je begeestert, naar wat je hart doet pompen van plezier, naar wat je inwendig een innig goed gevoel geeft. Het enige antwoord op angst is liefdevolle vriendelijkheid, voor jezelf en de ander. Liefde, voor de natuur, voor alles om je heen. Laat nu net die witte duif ook als symbool meegegeven worden bij menig huwelijk. Geluk en voorspoed voor het koppel.

Dus vertaal ik even naar deze tijd: ik wens je de vurigheid van je eigen enthousiasme, omdat je het leven leeft dat bij je past, niet het leven dat je door wie of wat dan ook opgedrongen wordt; je bent nog altijd een vrij mens met een vrije wil en vrije keuze. Kies voor het leven, volg je intuïtie, je buikgevoel, kies voor menselijke warmte (Moeder Natuur helpt deze dagen 🌞) en je zal zien dat je angst smelt als een ijsblokje in je glas…

Begeleiding nodig om je goed in je vel te voelen zonder (fysieke) kramp en te leven volgens jouw buikgevoel? of om te leren ontdekken waar jouw obstakels zitten? om leren het stemmetje van je eigen ego te dimmen en te luisteren naar de stem van je hart/ buik? Ik sta paraat in volle enthousiasme om je daarmee te helpen! 🤩

Archief

Onderwerpen